MACD 5/MACD 5.bin/amigowiec/alfascan800.txt

Text File | 1997-10-29 | 13KB | 183 lines

ALFASCAN 800

Jest  chyba  faktem  niezaprzeczalnym, ûe o zastosowaniach danego komputera
decyduje  w  duûym  stopniu  jakoôê  dostëpnego  oprogramowania.  Dla Amigi
istniejâ  juû dobre i co najwaûniejsze, stale udoskonalane programy DTP.  Z
ich   pomocâ,   Amigi   coraz  czëôciej  pracujâ  przy  skîadzie  wszelkich
publikacji.   Wykonywanie  takiej  pracy  bez pomocy skanera jest niezwykle
utrudnione,  gdyû bardzo czësto zachodzi potrzeba umieszczenia w tworzonych
dokumentach zdjëê, rysunków itp.  W takich sytuacjach skaner wydaje sië byê
niezastâpiony.   Chciaîbym wiëc przedstawiê nieco bliûej jedno z dostëpnych
na naszym rynku urzâdzeï tego typu - Skaner AlfaScan 800 firmy AlfaData.

  Przy  skîadzie  publikacji,  rzeczâ niezwykle istotnâ jest urzâdzenie, na
którym drukowane bëdâ nasze prace.  Ma to wbrew pozorom duûe znaczenie przy
wyborze odpowiedniego skanera.  Jeôli bëdziemy korzystaê z naôwietlarek, to
przy  ich  wysokiej  jakoôci  "druku",  bëdziemy  mogli  sobie  pozwoliê na
wykonywanie  separacji  barwnych  i  umieszczanie  w dokumentach kolorowych
fotografii.   W  takiej sytuacji potrzebny bëdzie skaner o naprawdë dobrych
parametrach.   Wymogi  te speîniajâ zazwyczaj kolorowe skanery stacjonarne.
Sâ  one  jednak  dosyê  drogie i korzystajâ z nich profesjonaliôci.  Jeûeli
przewidujemy  przygotowywanie  materiaîów  dla drukarni na typowej drukarce
laserowej,  to  kolorowe fotografie moûemy zostawiê w spokoju nawet 600 dpi
obecnych  drukarek  jest wartoôciâ zbyt maîâ, aby wykonaê folie z separacjâ
barwnâ, przeznaczone do wykorzystania w drukarni.  W takiej sytuacji trzeba
sië  ograniczyê  do  fotografii  czarno - biaîych, a w razie potrzeby prace
uatrakcyjniê  przez  zastosowanie  kolorowych  ramek,  "tîa",  czy tekstu w
róûnych kolorach.
  I  tu  zaczyna  sië  pole do popisu dla skanerów czarno - biaîych.  Waûne
jest  tylko,  aby  dysponowaîy wysokâ rozdzielczoôciâ i w miarë duûâ liczbâ
rozpoznawanych  odcieni  szaroôci.   Takie wîaônie parametry oferuje skaner
AlfaScan 800.  Konkretnie jest to 800 dpi przy 256 odcieniach szaroôci.  Na
skaner rëczny, sâ to parametry doôê przyzwoite.  Opisywany tu zestaw skîada
sië  z samego skanera, raczej typowego z wyglâdu (biaîa obudowa w ksztaîcie
litery  T), interfejsu pozwalajâcego na podîâczenie do portu równolegîego i
zasilacza  sieciowego.   Do  tego  mamy  jeszcze  instrukcje,  dyskietkë  z
oprogramowaniem  i  specjalny  liniaî, o którym nieco dalej.  W tym miejsce
chciaîbym  zatrzymaê  sië  na  chwilë  przy  sprawie podîâczania skanera do
komputera.   Wybór  portu równolegîego podyktowany byî z pewnoôciâ wymogiem
pracy  tego  urzâdzenia  z wszystkimi modemami Amigi.  I rzeczywiôcie takie
podîâczenie  daje dostëp do tego urzâdzenia posiadaczom najpopularniejszych
w  tej  chwili modeli, czy A500 i A1200.  Podîâczenie takie ma jednak pewnâ
wadë.   Jeôli  ktoô  zdecyduje  sië na zakup skanera, to jest juû zazwyczaj
posiadaczem  jakiejô drukarki.  A jak powszechnie wiadomo jâ takûe podîâcza
sië  do portu równolegîego.  I tu pojawia sië problem.  Jeôli podczas pracy
zeskanujemy jakâô grafikë, wstawimy jâ do dokumentu i chcemy wykonaê próbny
wydruk,  trzeba  nagrywaê  wszystko  na dysk, wyîâczaê komputer, przekîadaê
wtyczki  itd.   Na  dîuûszâ  metë  taka  sytuacja jest niezwykle uciâûliwa.
Problem  ten  rozwiâzaê  moûna  stosujâc  tzw.  przeîâczniki portów, ale te
najprostsze  (najtaïsze)  uwalniajâ  nas  tylko  od  przekîadania  wtyczek,
komputer  i  tak  trzeba  wyîâczaê.   A lepsze, elektroniczne kosztujâ doôê
sporo.   Posiadacze  A500 i A1200 nie bëdâ mieli chyba innego wyjôcia, lecz
wszyscy  posiadacze  tzw.   duûych  Amig  z  pewnoôciâ  woleliby opcjonalny
interfejs  w  postaci  karty  wkîadanej  do komputera (tak jak to bywa przy
skanerach do IBM).  Znika wtedy problem przekîadania wtyczek, a i dodatkowy
zasilacz sieciowy (mile widziany przy A500 i A1200) okazaîby sië zbëdny.  W
tej  chwili  dostëpny  jest  jednak tylko zestaw z interfejsem zewnëtrznym.
Przyjrzyjmy mu sië zatem nieco bliûej.
  W   obudowie  skanera  moûna  znaleúê  oprócz  przycisku  START,  którego
dziaîania  nie  trzeba  chyba  wyjaôniaê,  jeszcze trzy inne przeîâczniki i
potencjometr.   Dwupozycyjny przeîâcznik na dolnej czëôci obudowy oznaczony
jako  L i H, przeznaczony jest do przeîâczania skanera w tryb wysokiej (500
do  800  dpi)  i  niskiej  (100  do 400 dpi) rozdzielczoôci.  Do dokîadnego
ustawienia   rozdzielczoôci   (co   100  dpi)  przeznaczony  jest  drugi  z
przeîâczników.   Tym  razem  czteropozycyjny i umieszczony na prawej czëôci
obudowy.   Trzeci  z  przeîâczników  pozwala na wybór trybu skanowania.  Do
dyspozycji  mamy  tryb  czarno  -  biaîy  (text) przeznaczony do skanowania
tekstów  i rysunków jednobarwnych oraz trzy tryby fotograficzne pozwalajâce
na póúniejsze uzyskanie odcieni szaroôci.  Potencjometr sîuûy do ustawiania
jasnoôci.   Regulacja  taka  jest  konieczna  w zasadzie przed kaûdorazowym
skanowaniem,  poniewaû zdjëcia bywajâ bardzo róûne (pod wzglëdem jasnoôci).
Nie  jest to operacja trudna, gdyû moûna manipulowaê potencjometrem podczas
skanowania i jeden próbny "przejazd" pozwala szybko tak dobraê jasnoôê, aby
wszystkie  szczegóîy  byîy  dobrze  widoczne.   Jeôli wiemy juû "co jest do
czego"  moûemy  podîâczyê  skaner  i  zasilacz  do interfejsu, interfejs do
komputera, a zasilacz rzecz jasna do gniazda sieciowego.
  Wîâczamy komputer wczytujemy program obsîugujâcy i siëgamy do instrukcji,
aby  czegoô  sië  o  nim  dowiedzieê.   Mimo,  ûe wydana jest ona w postaci
kilkunastostronicowej  broszurki, zawiera dwie wersje jëzykowe, angielskâ i
niemieckâ.    Na  temat  niemieckojëzycznej  wersji  nie  bardzo  mogë  sië
wypowiedzieê,  ale  czëôê  angielskojëzyczna  napisana  jest bardzo jasno i
przejrzyôcie.   Nawet  osoby  sîabo  znajâce  ten jëzyk nie bëdâ wiëc miaîy
trudnoôci  ze  zrozumieniem  treôci manuala.  Zupeînie innâ sprawâ jest jej
pobieûnoôê.   Trudno  tam  znaleúê  jakieô  szczegóîowe  informacje (moûe z
wyjâtkiem  danych  technicznych  skanera), opis programu obsîugujâcego jest
natomiast  bardzo  krótki i zwiëzîy.  Nie jest to aû taka wielka wada, gdyû
jest  on  bardzo  prosty.  Pozwala tylko na skanowanie i zgranie grafiki na
dysk.   Obróbka  takiego  obrazu  to  juû zadanie dla innych programów, nie
doîâczonych  do  skanera.  Pracë takâ najîatwiej bëdzie wykonaê przy pomocy
pakietu  typu  ImageFX,  ale i poczciwe DeluxePaint oraz Digitall Illusions
powinny  daê  sobie  radë.   Przed  rozpoczëciem  pracy dobrze jest ustawiê
odpowiednio  parametry  skanowania.  Przeznaczona jest do tego opcja SETUP.
W oknie które pojawia sië po jej uruchomieniu moûna ustawiê rozdzielczoôê i
wymiary  skanowanego  obrazu.   Jeôli  idzie o ustawienie rozdzielczoôci to
bardzo   praktycznâ   okazaîa   sië  zdolnoôê  programu  do  automatycznego
rozpoznania  ustawienia  przeîâczników  w  skanerze.  Zmiana rozdzielczoôci
przeîâcznikiem  powoduje  natychmiastowâ  zmianë odpowiedniego parametru na
ekranie.   Przy  tej  operacji  pewnâ  nieprzyjemnâ  niespodziankâ uraczeni
zostanâ posiadacze Amig z procesorem 68000.  Przy takiej konfiguracji próba
ustawienia   700  lub  800  dpi,  koïczy  sië  komunikatem  o  zbyt  wolnym
procesorze.   Na  tych komputerach maksymalnâ rozdzielczoôciâ jest 600 dpi.
Nie   ma   sië   jednak   specjalnie  czym  martwiê,  gdyû  i  przy  takiej
rozdzielczoôci   skanowane   zdjëcia   wyglâdajâ   zupeînie  dobrze.   Przy
ustawianiu  rozmiarów obrazu zdziwiâ sië juû wszyscy.  Szerokoôê skanowania
regulowaê  moûna  od  peînej  szerokoôci  skanera  (10,5  cm)  do 2,5 cm ze
"skokiem"  co  2,5  cm i jest to zgodne z prawdâ.  Przy ustawianiu dîugoôci
skanowania    podawana   wartoôê   jest   zaniûona   okoîo   2,5   krotnie.
Prawdopodobnie jest to spowodowane jakimô bîëdem w przeliczaniu centymetrów
na  cale,  poniewaû  program ma moûliwoôê wyboru jednostek jednak zarówno w
centymetrach  jak  i  calach  na  ekranie jest podawana wartoôê niezgodna z
prawdâ.   Kolejnâ  sprawâ jest iloôê posiadanej pamiëci.  Przy standardowym
1MB,  czy  nawet  2MB  A1200,  ale  za to w najwyûszej rozdzielczoôci wiele
zdziaîaê sië nie da.  Bëdzie moûna zeskanowaê co najwyûej kilka centymetrów
zdjëcia o peînej szerokoôci skanera.  Dla przykîadu podam, ûe przy 600 dpi,
peînej  szerokoôci  skanera  i 3MB RAM moûna zeskanowaê okoîo 10 cm obrazu.
Moûna  sobie  z  tym poradziê, skîadajâc poszczególne fragmenty choêby przy
pomocy DeluxePainta, ale bëdzie to juû spore utrudnienie.
  Jeôli wszystkie parametry mamy ustawione, to czas najwyûszy przystâpiê do
skanowania.   Klikniëcie  na  SCAN powoduje zapalenie sië szeregu zielonych
diod  ôwiecâcych pod skanerem i po przyciôniëciu klawisza START w skanerze,
moûna  powoli przesuwaê urzâdzenie po interesujâcym nas obrazie.  Skanowany
obszar  moûna  obserwowaê  przez  przyciemnianâ  "szybkë"  znajdujâcâ sië z
przodu  obudowy  (skanowany  obraz  pojawia  sië  teû  na  ekranie, w duûym
powiëkszeniu).    Jeôli  bëdziemy  skaner  przesuwaê  zbyt  szybko  zacznie
ostrzegawczo  migaê  czerwona  lampka  w górnej czëôci obudowy.  Pojedyncze
bîyski   moûemy   zignorowaê,   jednak   ôwiecenie   ciâgîe   to   znak  do
natychmiastowego  zwolnienia.  Jeôli sië do tego nie zastosujemy, skanowany
obraz  moûe byê znieksztaîcony.  Po pewnym czasie nabiera sië jednak wprawy
i  nie ma z tym problemu.  Trzeba jednak pamiëtaê, ûe dopuszczalna prëdkoôê
skanowania zaleûna jest od rozdzielczoôci i wynosi od 8,5 cm/s przy 100 dpi
do  1,6  cm/s  przy  800  dpi.   Skanowanie  moûna  przerwaê  przez ponowne
naciôniëcie  przycisku  START  w  skanerze,  a  zakoïczyê  (wyjôcie z opcji
skanowania) przez naciôniëcie lewego klawisza myszki.
  Widoczny  na  ekranie obraz (duûe powiëkszenie) bâdú jego fragment (clip)
moûna  zgraê  na dysk, jako plik w formacie IFF lub IFF24.  Moûna takûe (co
jest  o wiele bardziej interesujâce) przeksztaîciê go na obraz w odcieniach
szaroôci.   Po  wybraniu opcji VIEW pojawia sië okno, w którym wybraê moûna
rozdzielczoôê  (Lo-Res,  Hi-Res, S-Hires - wszystkie z Interlacem lub bez),
oraz  liczbë  odcieni  szaroôci.   I  tu  kolejna niemiîa niespodzianka dla
posiadaczy  starszych  Amig.  Tryb 256 odcieni szaroôci dostëpny jest tylko
dla  posiadaczy  Amig  z ukîadami AGA, pozostaîym oferowane jest jedynie 16
odcieni.   Wynika to niestety z konstrukcji komputera.  Nie pomaga tu nawet
24-bitowa  karta  graficzna, gdyû program stosuje bezpoôrednie odwoîania do
ukîadów   graficznych   Amigi.   Jednak  system  EGS  moûe  byê  tu  pewnym
rozwiâzaniem.   Mimo  to  muszë  przyznaê,  ûe  przetwarzanie  na  odcienie
szaroôci  dziaîa  bardzo  dobrze  i  uzyskane w ten sposób obrazy (moûna je
oczywiôcie  zgraê  na  dysk) wyglâdajâ caîkiem nieúle.  Program obsîugujâcy
skaner  ma  jeszcze  jednâ  ciekawâ  funkcjë.  Zawiera moduî pozwalajâcy na
poîâczenie  ze sobâ dwóch zeskanowanych fragmentów arkusza A4.  Aby dokonaê
takiej  operacji  zeskanowaê  trzeba  oddzielnie  lewâ i prawâ czeôê takiej
kartki  (w  odpowiednim  ustawieniu  skanera  pomaga  doîâczona linijka), a
uzyskane  obrazy  zgraê  na  dysk bez przeksztaîcania na odcienie szaroôci.
Nastëpnie  uruchomiê  trzeba  moduî îâczâcy przez klikniëcie na odpowiednim
gadûecie  i  wczytaê  przygotowane  wczeôniej  poîówki  obrazu.   Nastëpnie
posîugujâc  sië widocznymi na ekranie gadûetami, trzeba ustawiê obie czëôci
tak,  aby  stanowiîy  jeden  obraz  i  miejsce  îâczenia nie byîo widoczne.
Dziëki  pracy na bardzo powiëkszonym obrazie nie jest to wcale takie trudne
jak  mogîoby  sië poczâtkowo wydawaê.  Obraz wynikowy moûna zgraê na dysk i
póúniej juû w caîoôci przeksztaîciê na odcienie szaroôci.  Przy korzystaniu
z  tej funkcji pojawia sië jednak problem dostëpnej pamiëci.  Trzeba bowiem
Braê  pod  uwagë,  ûe  podczas  îâczenia, w pamiëci muszâ znajdowaê sië dwa
obrazy,  a  jeôli skanujemy "do kreski" na drugi obraz nie bëdzie po prostu
miejsca.   Uûycie  tej  funkcji  staje  wiëc pod wielkim znakiem zapytania,
chyba  ûe  ktoô  dysponuje  wieloma  megabajtami pamiëci, bâdú zadowala sië
skanowaniem w niskiej rozdzielczoôci.

  Podsumowujâc  chciaîbym  zaznaczyê,  ûe  opisywany  tu  skaner  od strony
sprzëtowej   spisywaî  sië  doskonale.   Mam  jednak  kilka  zastrzeûeï  do
doîâczonego  oprogramowania.   Oprócz wspomnianych juû wad, istotnym wydaje
sië  byê  brak moûliwoôci przygotowania grafik w 256 odcieniach szaroôci na
komputerach nie wyposaûonych w koôci AGA.  Program zakîada bowiem moûliwoôê
zgrania na dysk obrazu w odcieniach szaroôci, tylko po jego wyôwietleniu, a
to  jest  z oczywistych wzglëdów niemoûliwe.  Przydaîaby sië bardzo funkcja
przeliczenia  i  zgrania  obrazu na dysk bez wyôwietlania.  Moûna by dziëki
temu  przygotowaê  obrazy w 256 odcieniach na wszystkich Amigach.  Problemy
te   rozwiâzaîoby  teû  przygotowanie  odpowiedniego  moduîu  dla  programu
ImageFX,  dajâc  przy  okazji  szansë  na wykorzystanie pamiëci wirtualnej,
posiadaczom Amig z procesorem bez MMU, sugestie takie moûna kierowaê jednak
tylko  pod adresem producenta.  Mimo wszystko, AlfaScan 800 nawet z obecnym
oprogramowaniem  jest  interesujâcâ propozycjâ dla wielu uûytkowników Amigi
zajmujâcych sië skîadem publikacji i przy swoich moûliwoôciach (256 odcieni
szaroôci  800  dpi)  i  cenie okoîo 3,5 mln (06.94) nie ma na polskim rynku
godnego konkurenta.